رونیا عسل بابایی و مامانی

داد معشوقه به عـــــــــــــاشق پيغام كه كند مـــــــــــــادر تو با من جنگ هر كجا بيندم از دور كـــــــــــــــــند چهره پر چين و جبين پــــــر آژنگ با نگاه غضب آلــــــــــــــــــــود زند بر دل نازك من تير خــــــــــــدنگ از در خانه مرا طـــــــــــــــــرد كند همچو سنگ از دهن قـــــــــلماسنگ مادر سنگ دلت تا زنــــــــــــده ست شهد در كام من وتست شـــــــــرنگ نشوم يك دل و يك رنگ تــــــو را تا نسازي دل او از خــــــــون رنگ گر تو خواهي به وصالم بــــــــرسي بايد اين ساعت بي خـــوف و درنگ روي و سينه ي تنــــــــــــگش بدري دل برون آري از آن سينـه ي تــنگ گـــــــــرم وخونين به منش باز آري تا بــــ...